The world is on fire

Het heeft geen zin om nog verder aan te lummelen. Als jij voelt dat je iets wil veranderen in deze wereld, hoe klein het ook voor je mag lijken, doe het dan.

De natuur vecht terug, laat ons zien dat we niet machtiger zijn dan haar. Wat ben je met de meest moderne technologie en grote sommen op je bankrekening, als je geen zuivere lucht kan inademen en helder water kan drinken? Nature is our fuel, hoe tegenstrijdig dat ook mag klinken nu.

De manier waarop we ons leven hebben opgebouwd, is niet meer houdbaar, op heel wat vlakken.
Er is bij veel mensen een groot verlangen naar eenvoud, versimpeling.

Onlangs zei iemand me: “We gaan terug naar lokale handel, die grote giganten gaan weer verdwijnen”.
Ik weet het niet. De drang van mensen om zoveel mogelijk te kopen voor zo weinig mogelijk geld, is iets heel instinctief, vanuit een soort oer-angst voor tekort. Zolang de bedrijven hierop blijven inspelen, zal er gekocht worden bij deze giganten.

Ik ben er zelf ook vatbaar voor, echt. Nochtans, als ik kleding in een boetiek koop, bij een echte persoon die vanuit haar hart de dingen doe, dan geniet ik er veel langer van en verzorg ik die kleding ook beter.
Ik geloof dat de energie van de plaats waar voedsel, producten en kleding geproduceerd zijn en waar ze verkocht worden, ook bij jou terecht komt. Als je je omringt met spullen zonder enige ziel, waar leed aan kleeft, dan zit dat in je energie. Net zoals met eten.

Ik heb al heel wat documentaires gezien over plantaardig eten. Ik voel dat dat een proces is waar ik in zit, dat ik me soms heel erg verzet tegen het hele “vegan-verhaal”, om dan weer te voelen dat het de enige zuivere weg is. Dit weekend zag ik samen met mijn man “The Gamechangers” op Netflix. Heel verfrissend, omdat het geen opdringerige documentaire is, maar gewoon de droge feiten weergeeft. Topsporters en de sterkste man van de wereld, die plantaardig eten. Ik word er intens gelukkig van. Deze mensen inspireren anderen, waaronder ook mijn man, want het is eens iets anders dan het klassieke beeld dat mensen hebben van een veganist (mager en bleek ;) ).

Wij gaan volop experimenteren met plantaardig eten hier thuis, zonder dat het dwingend moet zijn. Ik neem me voor om 90% plantaardig te eten. Ik schrapte de melk in mijn koffie en ruilde het voor een plantaardig barista-alternatief. De vegan-kookboeken kwamen weer uit de kast en zo aten we gisteren zalige rode-bonen-burgers met een champignon’jus’.

In mijn vroegere blog schreef ik al eens over de veganchallenge waar ik aan mee deed in 2014. Ik ben er best al lang mee bezig, maar het is zo’n hardnekkig moeilijk proces. Sinds de transformatie van mijn lichaam, door het stoppen met tarwe, rogge en haver (vastgestelde intolerantie in mijn bloed), kan ik alleen maar zeggen dat voeding écht je medicijn is. En dat het tegelijk onze aarde kan redden als we anders gaan eten.

Ik wilde het eigenlijk hebben over het inzetten van jouw talenten in deze wereld, maar ik ben alweer afgedwaald. :)

2020 is een jaar waarin ik voel dat we de angst mogen loslaten. De angst om niet goed genoeg te zijn.
Om raar gevonden te worden. Om niet mee te kunnen in het systeem. Om financieel tekort te hebben.
De noodzaak is groter dan de angst.
Ons vertrouwen mag groter zijn dan de angst.

Ik weet niet hoe de toekomst er uit ziet, maar we voelen allemaal dat het razendsnel achteruit gaat met onze planeet. De onvoorspelbaarheid is groot, omdat we te maken hebben met een sneeuwbaleffect, waarbij ecosystemen razendsnel in elkaar kunnen storten. Het gaat over de zogenaamde ‘tipping points' (kantelpunten), waarbij een ogenschijnlijk kleine verandering kan leiden tot een grote verandering, waarbij het klimaat in een andere evenwichtssituatie terecht komt. “Die kantelpunten kunnen een versnelde klimaatverandering in gang zetten, die we niet meer in de hand hebben en in principe onomkeerbaar is”*.

Als je voelt dat je het anders wil gaan doen, begin er mee. Met kleine stapjes kan je naar een grote verandering gaan. Kijk naar mij, tien jaar geleden at ik nog vlees en volop tarwe, deed ik een job die me volledig uitputte, zat ik in een toxische relatie, had ik chronische hyperventilatie en sluimerende angst en depressie en wist ik eigenlijk compleet niet wie ik was.
Ik ben allesbehalve perfect op dit moment. Ik vind het leven nog steeds een uitdaging, maar ik kan alleen maar dankbaar zijn voor waar ik nu ben. Dat ik de moed vond om kleine stapjes te zetten.

Ik weet het, het is veel. De druk voelt soms immens. Om te presteren, om al je rollen vol te houden, aan de verwachtingen te voldoen. Er zal ruimte moeten worden gemaakt om je te kunnen richten op wat je wil veranderen. Iets dat aan je energie vreet mag ruimte maken voor iets nieuws.

Ik moest dit gewoon schrijven vandaag, soms krijg ik die onweerstaanbare schrijfdrang.
Het kan zijn dat het prekerig overkomt, alsof ik doemscenario’s door jullie keel wil duwen.
Ik wou dat het zo was. Maar het is de werkelijkheid.

The time is now in 2020.

Ik voel het aan alles.

Ik ga zelf ook door een transformatieperiode waarin ik het voel dat me ‘klein’ houden iets is dat ik mag loslaten.

En daar hoort naar mijn gevoel een naamsverandering bij voor mijn andere zaak ‘t Pure vrouwtje.
Met een bijhorend feestje om te eren voor alles wat ze mij bracht, dat lieve, kleine, gevoelige, pure vrouwtje.

Onder die naam kan ik niet verder groeien, niet realiseren wat ik voor ogen heb.
Alle verandering vraagt om loslaten. Een rouwproces. Want ik ga ‘t Pure vrouwtje wel missen.
De kern blijft hetzelfde. Een naam is ook maar een naam, een soort voertuig.
Maar als je een knalroze auto ziet rijden, heb je ook ook snel je oordeel klaar over de eigenaar, toch?

2020 is een jaar om, wat anderen ook denken, te gaan staan voor jouw waarheid.
Wil je vegetarisch gaan eten, een zonneboiler installeren, een tattoo laten zetten, eindelijk in dat koor gaan zingen, dat boek gaan schrijven, zelfstandige worden, gaan voor je droomjob, de rust nemen waar je zo naar verlangt, je huis minimaliseren, een goed doel steunen, kleiner gaan wonen, je tuin laten verwilderen, enkel nog tweedehandskleding kopen, de community in je dorp versterken, …

Ga het doen.

Het lijkt alsof we met onze handen achter onze rug zijn gebonden, maar dat is niet zo.>
Niet alleen het klimaat verandert, er zijn heel wat andere systemen in verandering, zoals ook de politiek, het onderwijs, de economie.

Times are changing. De jaren twintig staan voor verandering.

Let’s do it together.

Ik hoor heel graag wat jullie dromen voor onze wereld zijn.

Hakuna Matata

x

Nina

ps: een kleine, maar super ingreep om NU te doen is Ecosia in te stellen als je homepage. Een zoekrobot zoals google, die bomen plant vanaf 45 zoekopdrachten. Je ziet dan telkens rechts bovenaan hoeveel bomen je al mee hebt helpen planten. Doe het hier.

*Bron

Laten we allemaal zachte, maar goede regen voor Australië visualiseren!